maandag 11 december 2006

Kogelresten in de genitief

Genot
Het studentenleven is makkelijk. Elke dag een paar uurtjes je broek slijten op de schoolbanken om daarna over te schakelen op fulltime chillmodus. 's Avonds lekker lam hangen voor tv, een uurtje www surfen of Katleen nog maar eens met de neus op de feiten drukken: ik ben de enige echte Rummikubkeizer.

Werkende klasse
Officieel mag ik mezelf nog 194 dagen bij de studerende bevolking rekenen. Gemengde gevoelens ontstaan uit deze gedachte. Klaar voor het echte leven, maar dat leven over rozen zal ik zeker en vast missen.

Van Hulzen
Er zijn zo van die dagen... Je herinnert je weer dat studenten soms horen te presteren. De Van Hulzen PR talentenprijs, een mond vol. Van Hulzen is een communicatie agentschap dat jaarlijks een wedstrijd organiseert voor PR studenten in Vlaanderen en Nederland. Meedoen? Zekers, onder zachte dwang weliswaar.

Al enkele weken beloofd om de voorstelling van ons team in te blikken, helaas uitstel is my middle name. Gisteravond, tijd en zin. De ideale cocktail om eens een koe bij haar horens te vatten. Vier uur later, moegestreden, de first draft was een feit. De motivatie bleef hoog en de conditie was goed. Profiteren dus. Vanavond schaafde ik samen met Andreas, partner in crime, de ruwe kantjes bij.

Voldoening
Zou de werkende klasse het hiervoor doen? Gedeeltelijk wel waarschijnlijk. De cash zal echter ook wel een wezenlijke rol spelen. Hoe dan ook, resultaat na inspanning leidt tot voldoening. Een interessante axioma. Dank u Xios. Woorden die vreemd in de mond smaken.

Deadlines en deathlines
Genoegzaam je werk overschouwend, broedt er een gelukzalig gevoel in je binnenste. Raar maar waar, dit gevoel is in mijn geval bijna altijd vergezeld door demotivatie en chillmood. Kind van de maatschappij. Misschien heb ik wel druk nodig om te presteren. Dwingende deadlines. Ach, wat maakt het uit? Vandaag weer een deadline overleefd, op naar de volgende.

http://www.hulzen.nl

Geen opmerkingen: